خبرگزاری فارس ـ گروه تعلیم و تربیت: آسان نیست که با نبود اینترنت و امکانات لازم برای تدریس مجازی بخواهی تدریس کنی و دانش‌آموزانت را هم از روش تدریست راضی نگه داری؛ معلم منطقه 18 تهران مثل خیلی از معلمان، این کار را انجام داد و حالا که به عنوان سفیر ایثارگری پایتخت هم معرفی شده از دشواری های کارش می‌گوید.
دشواری‌هایی که ما آن را سختی کار می نامیم اما او با شوق و ذوق آن را شیرینی های کارش می داند و حتی خوشحال است که دانش آموزانش از کلاس وی راضی هستند.
آزیتا کرمی معلم پایه پنجم ابتدایی در منطقه ۱۸ تهران سختی ها و شیرینی های کار خود را برای ما روایت کرده است؛ شیرینی‌هایی که از بازی با دانش‌آموزانش آغاز و به تدریس با چتر در زیر باران در پشت بام خانه‌اش ختم می‌شود.
خانم معلم با شروع کرونا باید تجربه جدیدی را آغاز می‌کرد، باید به ۶۰ دانش آموز پایه پنجم ابتدایی به صورت غیرحضوری درس می داد و فقط گاهی برای رفع اشکال به مدرسه می رفت؛ همین دوری از مدرسه برای معلمی که ۲۷ سال سابقه تدریس دارد بسیار دشوار بود، اما خانم معلم این دشواری را با ارتباط عاطفی مجازی به شیرینی تبدیل کرد.
* استفاده از روش های مختلف مجازی برای کشف استعدادهای نهفته دانش آموزان
نبود دسترسی به اینترنت برای برقراری ارتباط با بچه ها را یکی از مشکلات تدریس مجازی می داند، اما این مشکل را به خوبی برطرف کرده است.
«دسترسی به بچهها در روش تدریس مجازی زیاد نیست و به همین دلیل شناختی که معلم باید از بچه ها پیدا کند، ایجاد نمی شود، به هر حال ما به کمک مدیر مدرسه سعی کردیم از طریق روش های مختلف، دانش آموزان را شناسایی کرده و استعدادهای نهفته را تشخیص دهیم.
با بچه ها در پیام خصوصی گفت‌وگو می کنم و برایشان کتاب می خوانم، گاهی با هم بازی‌های مجازی انجام می‌دهیم و حتی با آنها از جاذبه های گردشگری شهرهای مختلف صحبت می‌کنم و برای این کار نیز از زبان محلی استفاده می‌کنم تا بچهها بهتر متوجه شوند».
* تدریس در پشت بام به دلیل نبود اینترنت
تدریس مجازی سختی های زیادی دارد که خانم معلم نمونه تهرانی از آنها به عنوان شیرینی‌های کارش یاد می کند و با گفتن آنها لذت می‌برد.
« به دلیل نبود اینترنت در منزل و حتی در مدرسه در پشت بام منزل یا حیاط مدرسه برای بچه ها تدریس می‌کنم، یک روز باران شدیدی بود و من در پشت بام منزل با چتر و زیر باران به تدریس ادامه دادم که تجربه شیرینی در دوران تدریس من به شمار می رود، حتی یک بار در مسیر سفر با بچهها در ارتباط بودم و در صفحه شخصی مشکلاتشان را برطرف می کردم.
بازی با بچه ها نیز از شیرینی های دیگر کار ماست، برای تدریس از ابزار و وسایل بازی استفاده می کنم و هر درس را با بازی‌های خاص مربوط به همان درس به دانش آموزان تدریس می کنم تا مباحث درسی بیشتر در ذهنشان بماند»
او برای شروع تدریس پس از تلاوت قرآن و نام خدا، بازی با بچه ها را آغاز می کند و همین مسأله را راز جذابیت کلاس هایش برای دانش آموزان می داند.
«برای تقویت قوه های شنیداری و دیداری بچه ها از بازی‌های متنوعی استفاده می‌کنم و حتما بین 2 درس، بازی می کنیم؛ گاهی آنقدر صداقت در بازی بچه ها هست که واقعا تحت تاثیر قرار می گیرم و خوشحال می شوم».
* وقتی خانم معلم، قصه گو می شود
کلاس خانم معلم تنها به زمان درس ختم نمی شود و او با شناسایی استعدادهای بچهها چند نفر را به عنوان داستان گوهای شبانه انتخاب کرده و شب ها به همراه خودش برای بچه ها داستان تعریف می کنند.
« هر شب ساعت 21 با بچه ها داستان خوانی داریم به این صورت که چند نفر از بچه ها برای بقیه مثنوی و کلیله و دمنه می‌خوانند و گاهی ضرب المثل ها را برای بچه ها توضیح می‌دهیم».
او که به عنوان سفیر ایثارگری منطقه 18 معرفی شده بسیار خوشحال است که می تواند در شرایط سخت نیز با بچه ها ارتباط برقرار کرده و استعدادهای جامعه را شناسایی کند.
انتهای پیام/
