به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری فارس، لیگ برتر بسکتبال در فصل جدید از 15 آبان در حالی با شرایط متمرکز آغاز شد که نسبت به فصل گذشته تعداد تیم‌ها با افزایش روبرو شده بود، افزایشی که از همان ابتدا مشخص بود باعث افت لیگ و پایین آمدن سطح آن می‌شود، اما چرا فدراسیون بسکتبال با این کار مخالفت نکرد؟
لیگ برتر در هر رشته‌ای بالاترین سطح مسابقات در آن رشته محسوب می‌شود و باید به شکلی باشد که نام برتر بودن آن به بیراهه نرود، اما ظاهرا در بسکتبال چنین چیزی وجود ندارد و این هم مربوط به یک یا دو سال گذشته نبوده و لیگ برتر بسکتبال سالهاست که اسیر این بی توجهی‌ها و بی تدبیری است تا جایی که در مواقعی سطح آن در رده‌هایی پایین تر از دسته یک قرار می‌دهد.
*تیم‌هایی در نقش زنگ تفریح
این را می‌شود در 2، 3 سپری شده از مسابقات به وضوح دید. نتایجی که به دست آمده اصلا در شان لیگ برتر نبوده و تیم‌هایی حضور پیدا کرده‌اند که شاید در لیگ دسته اول به زور در میانه جدول جای بگیرند. تیم‌هایی با پایین ترین سطح بودجه یا در دقیقه 90 خودشان را وارد لیگ کرده‌اند، اما به چه قیمتی؟ زنگ تفریح شدن برای تیم‌های دیگر؟ اختلاف 40، 50 امتیازی در لیگی که نام برتر روی آن بوده، فاجعه است.
بسکتبال ایران از این دست تیم‌ها کم به خود ندیده است. تیم‌هایی که یک شبه تشکیل شده و در نهایت سرانجامی جز ناکامی و آبرو ریزی برای استان خود نداشته‌اند، اما چرا مسئولان فدراسیون بسکتبال از این اتفاقات درس نمی‌گیرند؟ شاید بحث درآمدزایی پیش بیاید، اما آیا آنها به فکر بالا رفتن سطح لیگ هم هستند؟
*دودی که در چشم تیم‌ملی می‌رود
تصمیماتی که در حال حاضر گرفته می‌شود تنها باعث نزول لیگ می‌شود و لیگ ضعیف و سطح پایین هم مستقیما به تیم ملی کشیده می‌شود. چرا لیگ برتری که ظرفیتی بیش از 10 تیم را ندارد، 16 تیمی کرده‌اید؟ کجای دنیا چنین اتفاقی می‌افتد؟ بسکتبالی که داعیه المپیکی بودن دارد، وضعیت لیگ برترش چه چیزی را ثابت می‌کند؟ لیگ قوی تیم ملی قوی می‌سازد و مطمئنا این سطح از بازی‌های که اختلاف 30، 40 و حتی 50 امتیازی دارد، دردی از بسکتبال ایران در المپیک دوا نخواهد کرد.
* اسپانسرها و تماشاگران را فراری ندهیم
مسلما هرچقدر سطح رقابت‌های لیگ برتر بالاتر و نزدیک باشد، تماشاگران و علاقمندان بیشتری هم جذب آن رشته می‌شوند و از این طریق اسپانسرهای بیشتری هم برای حمایت پیدا می‌شوند. بسکتبال ذاتا رشته جذاب و زیبایی است و نمونه آن رقابت‌های لیگ NBA است که تماشاگران و بینندگان پرشماری در دنیا دارد و همین موضوع باعث شده تا غول‌های اقتصادی دنیا هم برای حمایت از آن وارد شوند.
مسئولان NBA حضور تماشاگران و جذب اسپانسرها را در اولویت کاری خود قرار داده‌اند و نمی‌خواهند با پایین آمدن سطح مسابقات این دو مورد را به هیچ وجه از دست بدهند، اما ظاهرا در ایران قصه کاملا متفاوت است و تنها چیزی که اهمیت ندارد همین دو عامل تماشاگر و اسپانسر است که اگر اینطور بود، شاهد حضور تیم‌هایی با پایین ترین کیفیت نبودیم.
انتهای پیام/
