به گزارش گروه دیگر رسانه‌های خبرگزاری فارس، معصومه نصیری، کارشناس و مدرس سواد رسانه‌ای یادداشتی در سایت عصر هوشمندی منتشر کرده است که متن آن در ادامه از نظرتان می‌گذرد.
ما به شبکه ملی اطلاعات نیاز فوری داریم. داشتن شبکه ملی اطلاعات هم نیازمند داشتن مدیران با دغدغه و دارای نگاه بلندمدت است؛ مدیرانی که مقطعی و موردی، فکر نکرده و تصمیم نگیرند.
تجربه کشورهای دیگر در این زمینه نشان می‌دهد که نباید به مساله شبکه ملی اطلاعات، تقویت پیام‌رسان‌های داخلی و موتورهای جستجوی بومی نگاه سلیقه‌ای داشت. ما با نداشتن شبکه ملی اطلاعات به قدرتمند شدن سایر کشورها در برابر خودمان از طریق دسترسی بدون قید و شرطشان به اطلاعات ایرانی‌ها از طریق اینترنت جهانی کمک کرده‌ایم.
آنچه ما در کشورمان با نام شبکه ملی اطلاعات می‌شناسیم در برخی از کشورها با عناوین دیگری همچون شبکه ملی پهن‌باند (NBN) یا شبکه دولت الکترونیکی شناخته می‌شود.
در سال ۱۹۹۳ دولت کانادا طرحی را برای افزایش توسعه باند پهن و میزان اتصال شهروندان پایه‌ریزی کرد. کره جنوبی در اواخر دهه ۹۰ طراحی شبکه پهن باند را با سرعت ۲ مگابایت بر ثانیه برای هر فرد آغاز کرد. دولت سوئد در سال ۱۹۹۹ سیاست توسعه شبکه های فیبر (باندپهن) را اجرایی کرد. دولت آلمان نیز در سال ۱۹۹۹ طرح « D21باند پهن» را برای حمایت و گسترش جامعه اطلاعاتی، به اجرا درآورد. دولت فرانسه نیز در سال ۲۰۰۱ راهبرد ملی با عنوان «پهن‌باند برای همه» را توسعه داد که تمرکز آن بر گسترش باند پهن در نواحی روستایی بود. چین، برزیل، انگلیس، هلند، استرالیا، هند، کویت، قطر و این اواخر عربستان سعودی و روسیه نیز شبکه‌هایی مشابه ایجاد کرده‌اند.
شکل‌گیری شبکه ملی اطلاعات و اینترنت ملی خلاف رویه عملکرد جهانی نیست بلکه دقیقا حرکت در مسیری است که کشورهای پیشرو جهان مانند کره جنوبی، چین، روسیه، استرالیا و ... در آن قرار دارند.
توجه: شبکه ملی اطلاعات و اینترنت ملی به معنی قطع ارتباطات جهانی و اینترنت جهانی نیست. لازم است در این باره کارشناسان دقیق و شفاف با مردم سخن گفته و نگرانی‌ها مبنی بر قطع دسترسی‌های بین‌المللی را برایشان مرتفع کنند.
برای دریافت اطلاعات بیشتر درباره شبکه ملی اطلاعات اینجا را کلیک کنید.
انتهای پیام/
