به گزارش گروه دیگر رسانههای خبرگزاری فارس، اکبر ترکان یادداشتی با عنوان «ریشه تنش میان دو قوه» در روزنامه اعتماد نوشته و طی آن در نقبیح سوال از رئیس جمهور و وزیر امور خارجه قلم فرسایی کرده است.
وی در بخشی از این یادداشت در مدح کشورهای در حال توسعه آورده است: «در تمامی کشورهای توسعهیافته و در حال توسعه جهان هنگام برگزاری انتخابات، افرادی خود را در معرض رای عموم مردم گذاشته و همزمان به رقابت با یکدیگر و نقد کارنامه و برنامههای رقیب خود میپردازند ولی زمانی که سوت پایان انتخابات به صدا درآمد و نتیجه آرا اعلام شد، رقابتها جای خود را به رفاقت داده و بازندگان به کناری رفته و در نوع خود میکوشند تا فرد پیروز را یاری دهند تا بدین شیوه بتوانند برای دور آینده انتخابات نظر افکار عمومی را به سمت خود جلب کنند.» وی ادامه میدهد: «در ایران با پایان انتخابات نهتنها رقبا تلاشی برای یاریرسانی به فرد پیروز انجام نمیدهند، بلکه با هزار و یک شیوه پیدا و پنهان و با بهرهگیری از نفوذ و قدرت خود میکوشند مانع کار فرد پیروز در انتخابات شوند؛ اقدامی که مثال آن دقیقا پس از انتخابات ریاستجمهوری 92 و 96 رخ داد و مخالفان از همان ابتدا به تخطئه دولت حسن روحانی و اقدامات او پرداختند.»
گویا ترکان وقایع سال 88 را فراموش کرده است. اتفاقا بعد از انتخابات سال 92 و 96 رقبای حسن روحانی به وی تبریک گفتند و برای او آرزوی موفقیت کردند. اما در وقایع سال 88 که اتفاقا بازنده انتخابات حزب و جریان مطبوع ایشان به نمایندگی میر حسین موسوی و مهدی کروبی بود کشور 8 ماه درگیر فتنهای شد که کارشناسان آن را در زمره انقلابهای رنگی قرار میدهند.
سوال اینجاست که بعد از انتخابات 92 و 96 چه اتفاقی رخ داده که آن را رسما اعلام نمیکنید؟ چرا در قبال وقایع سال 88 سکوت اختیار کردید؟ آیا نقد کردن را هم ممنوع میدانید و آن را مساوی تخطئه میدانید؟ مگر شعار دولت مطبوع شما پناه بردن به خداوند از بستن دهان منتقدان نبود؟
در ادامه نیز ترکان بدون اشاره به سوء مدیریتها در دستگاه اجرایی کشور با اشاره به نامه روسای کمیسیونهای به رئیس جمهور اینگونه مینویسد: نگارش این نامه و عدم اشاره به دشمنیهای خارجی که ریشه اصلی مشکلات امروز جامعه است، به منزله ارسال پیام اشتباه برای جامعه است؛ پیامی که با نوع رفتار نمایندگان در نشست اخیرشان با حضور وزیر امور خارجه که حقیقتا قهرمان دیپلماسی امروز ایران است، تکمیل شد. وی در ادامه هم اینگونه این مسئله را تکمیل میکند: این اظهارات البته به معنای دفاع تمام و کمال از مدیریت داخل و عالی خواندن آن نیست ولی ریشه مشکلات در فشارهای بینالمللی و تحریمهای ظالمانهای نهفته که نمایندگان مجلس متاسفانه به آن بیاعتنایی میکنند.
بد نیست جناب ترکان مصاحبه و یادداشتهایی که از سعید لیلاز منتشر شده است را مرور کنند، خصوصا آنجا که صراحتا تأکید میکند تحریمها تأثیر چندانی بر مشکلات اقتصادی کشور ما ندارد و سهم مدیریت اتفاقا بسیار بیشتر است؛ سعید لیلاز با شما در یک طیف سیاسی است که بر این مسئله صحه میگذارد؛ کارشناسان زیادی بر این مسئله صحه میگذارند که ریشه مشکلات کشور مدیریتی است نه تحریمها.
البته این نظرات از سوی کسی صادر شده است که صراحتا گفته بود: اگر تعرفه واردات برداشته شود، قابلیت رقابت در هیچ تکنولوژی و هیچ صنعتی به جز آبگوشت بزباش و قرمهسبزی را نخواهیم داشت.
انتهای پیام/