به گزارش خبرگزاری فارس، امروز 9 مه (20 اردیبهشت ) روزی خاص در زندگی یوپ هاینکس، اسطوره فوتبال ژرمن هاست. او که نامش «یوزف هاینکس» است، در سال 1945 و در چنین روزی در شهر مونشن گلادباخ آلمان به دنیا آمد.
به همین دلیل چنین چهره بزرگی امروز تولدش را جشن می گیرد. پیشکسوتی که در دوران فعالیتش به عنوان بازیکن و مربی، همیشه با تعصب و چهره ای وفادار بود.
فوتبالیست و مربی که ذهنی قوی، درکی بالا از فوتبال داشت و در تمام سال های که به عنوان فوروارد به میدان رفت، گل زد و نبوغش را به رخ کشید.
در مربیگری نیز توانایی بالای خود را در فوتبال هجومی به معرض نمایش گذاشت.
این چهره بزرگ تاریخ فوتبال آلمان امروز تولد 75 سالگی خود را جشن می گیرد.
هاینکس بی شک یکی از نام های بزرگ و همیشگی در تاریخ فوتبال آلمان و جهان است. زیرا در دورانی که به عنوان بازیکن و مربی فعالیت کرد، همواره خدمات زیادی به فوتبال کشورش کرد و افتخارات مهمی کسب کرد که از او به عنوان یک چهره نامی و اسطوره برده می شود.
*مهاجمی توانمند و فراموش نشدنی
هاینکس در دوران جوانی و زمانی که به عنوان بازیکن فعالیت می کرد، مهاجمی شاخص با یک متر 80 سانتی متر قد بود.
او در سال های 1963 تا 1978 در 2 مقطع برای بورسیا مونشن گلادباخ، تیم زادگاهش و هانوفر، بازی کرد.
این چهره 369 مرتبه با پیراهن این دو تیم در بوندس لیگا به میدان رفت و بعد از گرد مولر، کلاوس فیشر و روبرت لواندوفسکی، 3 گلزن بزرگ تاریخ لیگ ژرمن ها با 220 گل زده چهارمین گلزن برتر تاریخ بوندس لیگا محسوب می شود.
او امروز در سالروز تولدش وقتی به گذشته می نگرد، قطعا آن روزی که در سال 1964 و در دسته دوم بوندس لیگا برای مونشن گلادباخ به میدان رفت، را به یاد می آورد که اولین بازی خود را به عنوان فوتبالیستی باشگاهی انجام داد.
وی در ادامه زیر نظر «هنس وایس وایلر»، مربی بزرگ و اسطوره ای فوتبال آلمان، در کنار استعدادی که از خود نشان می داد، توانست پیشرفت کند و به سطح اول فوتبال کشورش برسد.
هاینکس جوان و جویای نام 2 سال در مونشن گلادباخ ماند و سپس راهی هانوفر شد.
اما در سال 1970 دومرتبه به خانه اولیه خود بازگشت و تاسال 1978 که بازنشسته شد، در همین تیم ماند و افتخار آفرید.
در همین تیم بود که در سال 1974 و 1975 دو بار آقای گل بوندس لیگا با 30 و 27 گل زده شد.
*درخشش زیاد اما زیر سایه بزرگان
هاینکس که حالا تولدش را جشن می گیرد، می تواند روی صندلی بنشیند و غرق در گذشته هایش شود.
او قطعا به یاد خواهد آورد دردورانی که تعداد بازیکنان تکنیکی نسبت به حالا، بیشتر بود، با وجود استعداد فراوانی که داشت، گل می زد و می درخشید اما همواره زیر سایه ابرمهاجمی مثل گردمولر در بایرن و تیم ملی آلمان قرار می گرفت.
در واقع آمار گلزنی گرد مولر به اندازه ای درخشان بود که حتی هاینکس با زدن 220 گل در بوندس لیگا نمی توانست از او در تیم ملی آلمان پیشی بگیرد. به همین دلیل در تیم کشورش فرصت زیادی برای بازی پیدا نمی کرد.
او در یورو 1972 تنها در دیدار نهایی به خواست هلموت شوئن، سرمربی وقت «مانشافت» فرصت بازی پیدا کرد و در جام جهانی 74 نیز فقط یک نیمه به میدان رفت.
البته گلزنی های او با پیراهن مونشن گلادباخ بدون پاداش هم نبود. چهار بار بوندس لیگا را فتح کرد، دو بار آقای گل لیگ شد و لقب "فرزند بوندس لیگا" را از هواداران گرفت.
او در هر دو باری که گلادباخ در آن سال ها به فینال جام یوفا رسید، در دیدار نهایی گلزنی کرد. فینال اول را آنها به لیورپول باختند اما با هت تریک هاینکس، در فینال دوم مقابل توئنته پیروز شدند و اولین تیم آلمانی فاتح جام یوفا لقب گرفتند.
51 گل در 64 دیدار اروپایی با هر معیاری آمار فوق العاده ای است اما اینجا هم او نتوانست بالاتر از گردمولر قرار بگیرد. میانگین 0.8 گل در هر دیدار او، در مقایسه با میانگین 0.89 گل گرد مولر، بار دیگر او را پایین از "بمب افکن" قرار داد.
*حکایت آخرین بازی با درخشش و بازهم دیده نشدن
شاید بتوان آخرین بازی هاینکس با پیراهن گلابادخ را چکیده دوران حرفه ای او دانست؛ گل زدن و دیده نشدن!
گلادباخ در آخرین دیدار فصل 78-1977، مقابل بورسیادورتموند قرار گرفت. این دیدار آخرین بازی دوران فوتبالش بود.
و بعد کفش هایش را برای همیشه آویخت. گلادباخی ها که با اف.ث کلن در بالای جدول بر سر قهرمانی رقابت می کردند، برای قهرمان شدن حتی اگر کلن با اختلاف کم مقابل سن پائولی برنده می شد، در روز پایانی به بردی با اختلاف 10 گل نیاز داشتند که جام قهرمانی را بگیرند.
هاینکس و یارانش در روزی بیادماندنی و در پرگل ترین بازی تاریخ بوندس لیگا، با 12 گل زده دورتموند را درهم شکستند که در این میان یوپ با زدن 5 گل، ستاره تیمش بود، اما حتی این نتیجه پرگل نیز به کمک نیامد زیرا کلن با زدن 5 گل به سن پائولی، جشن قهرمانی گرفت.
هاینکس حتی در روز وداع با فوتبال، هم اینچنین درخشید اما باز در سایه ماند.
*بازی در تیم ملی
فوروارد تکنیکی و جاه طلب ژرمن ها در دوران جوانی موفق شد 39 مرتبه پیراهن «مانشافت» (تیم آلمان) را به تن کند.
او در تمام سال های که ملی پوش بود، 14 گل زد و یکی از اعضای تیم کشورش در راه قهرمانی جهان در سال 1974 بود.
و همینطور قهرمانی اروپا در سال 1972 را با تیم ملی کشورش تجربه کرد.
*هاینکس، چهره ای ذاتا مربی
یوپ هاینکس همانند دوران بازی، در عرصه مربیگری نیز چهره ای موفق بود.
او آنقدر افتخار کسب کرد که حتی به باور کارشناسان وتحلیل گران فوتبال آلمان، در دوره مربیگری، درخشش بیشتری نسبت به زمان جوانی و بازی نشان داد.
بعد از آنکه در سال 78 کفش هایش را آویخت ، راهی دانشگاه ورزشی شهر کلن شد و در آنجا دوره مربیگری پیشرفته را با اخذ نمره عالی را پشت سرگذاشت تا مدرک مربیگری گرفت.
پس از آن به سرعت وارد عرصه مربیگری شد. در سال 1979 در تیم شهر زادگاهش یعنی بورسیا مونشن گلادباخ، به عنوان دستیار شروع به کارکرد.
سپس به خاطر توانمندی بسیاری که از خود نشان داد، مدیریت همین باشگاه به او اطمینان کرد و در اواخر سال1979 پست سرمربیگری را در این تیم به وی داد.
هاینکس جوان تا سال 1987 این مسئولیت را در اختیار داشت.در این تیم به عنوان یک مربی درجه یک، تجربه بسیاری را کسب کرد و استعداد زیادی از خود نشان داد.
او وقتی در 34 سالگی روی نیمکت گلادباخ نشست، به جوان ترین مربی تاریخ بوندس لیگا تبدیل شد. یوپ 8 سال هدایت این تیم را برعهده داشت ؛ دورانی که اگرچه با افتخار قابل ذکری همراه نبود اما برای گلادباخی ها به اندازه کافی رضایت بخش بود تا هاینکس را حفظ کنند.
بزرگترین میراث او در آن سال ها را می توان معرفی ستاره ای به نام لوتهار ماتیوس دانست؛ کاپیتان سابق ژرمن ها که در جام جهانی 1990 قلب تیم بکن باوئر بود.
همین عملکرد خوب باعث شد تا در سال 1987 بایرن مونیخ، پرافتخارترین تیم آلمان سراغش بیاید و تا سال 1991 سکان هدایت تیمش را به او بسپارد.
هاینکس در همین دوره، 2 مقام قهرمانی بوندس لیگا در در فصل های1989-1988 و 1990-1989 برای سرخ پوشان کسب کرد. ضمن آنکه فاتح سوپرجام آلمان در سال 1987 و 1990 شد.
*اولین تجربه مربیگری خارجی
هاینکس درسال 1992 به خاطر عملکرد خوبش در بایرن، با چند پیشنهاد کار درخارج از آلمان مواجه شدکه در نهایت پذیرفت هدایت تیم اتلتیک بیلبائو اسپانیا را برعهده گیرد.
در این تیم لالیگایی او 2 سال کار کرد تا این که به فوتبال کشورش بازگشت و برای یک فصل مربی اینتراخت فرانکفورت شد.
اما در سال 1995 یکبار دیگر فکر کار در خارج به ذهنش خطور کرد که این بار به اسپانیا بازگشت و برای 2 سال مربی تیم تنه ریف شد.
در این تیم لالیگایی با کسب تجربه بیشتر نسبت به دوران حضور در بیلبائو، عملکرد بهتری داشت. همین عاملی شد تا در سال 1997 رئال مادرید، تیم بزرگ تاریخ لالیگا و جهان به سراغ او بیاید و بخواهد که سرمربی اش باشد.
دراین تیم او بیشتر از یک سال نماند. با این حال فاتح لیگ قهرمانان اروپا در فصل 1998 -1997 شد و سوپرجام اسپانیا را به دست آورد.
*مربیگری در پرتغال
هاینکس که حالا مربی با تجربه ای شده بود، دومین در سال 1999 پیشنهاد تیم پرتغالی بنفیکا را پذیرفت و تا سال 2000 برایش کار کرد.
او در همین سال یکبار دیگر به بیلبائو بازگشت و برای دومین مرتبه هدایت تیم لالیگایی را به مدت 2 سال پذیرفت. در سال 2003 به بوندس لیگا عزیمت کرد و به مدت یک سال مربی آبی های شالکه شد.
نزد تیم گلزن کرشنی او فاتح 2 دوجام اینترتوتو در سال های 2003 و 2004 شد.
*کمک مجدد به تیم زادگاهش
در سال 2006 هاینکس به خاطر کمک به بورسیا مونشن گلادباخ که دچار یکسری مشکلات شده بود، پذیرفت به تیم دوران جوانی خود یکبار دیگر کمک کند.
اما در سال 2009 او برای دومین مرتبه به بایرن مونیخ بازگشت و باورایی ها را که دچار بحران شده بودند، به عنوان ناجی تا پایان فصل هدایت کرد.
هاینکس که درسال های 2009 تا 2011 هدایت تیم بایرلورکوزن را در بوندس لیگا پذیرفت.
اما در سال های 2011 تا 2013 و بعد 2017 تا 2018 که دوره مربیگری را به انتها رساند و بازنشسته شد، در در دو مقطع مسئولیت بایرن مونیخ را که دچار بحران بود، پذیرفت و هربار نیز این تیم را به ساحل نجات رساند و حتی موفقیت هم کسب کرد.
اوج درخشش او در این دو مقطع سال 2013 بود که حتی فاتح سه گانه (لیگ قهرمانان اروپا، بوندس لیگا، جام حذفی آلمان ) شد و با افتخار مستطیل سبز را ترک کرد.
*چهره قدرشناس همیشگی
هاینکس به این ترتیب در دوران ورزشی که پشت سر گذاشت ، نشان داد که «قدرشناس» تیمی که برایش بازی کرده یا مربیش بوده، است.
زیرا او در زمان جوانی چه آن هنگام که هانوفر رفت و شاهد نیاز مجدد بورسیا مونشن گلادباخ بود و چه در دوران مربیگری، همواره وقتی، پیامی از طرف تیم سابقش برای کمک مجدد دریافت کرد، به یاری شتافت و اجازه نداد یاران و شاگردان سابقش، دچار مشکل شوند. حتی باعث نجات و افتخارآفرینی آنها نیز شد.
انتهای پیام/ا
