خبرگزاری فارس – عقیل وظیفه‌شناس: سخن از آیت‌الله سید احمد طباطبایی قمی است؛ شخصیتی که در سال 1270 هجری قمری در شهر کریمه اهل بیت (س) به دنیا آمد و در مانند چنین روزهایی از میانه ماه شعبان المعظم سال 1334 هجری قمری و در 63 سالگی به ملکوت اعلی پیوست تا پس از تشییعی باشکوه، در قبرستان شیخان به خاک سپرده شود.
سید احمد دومین فرزند سید محمود طباطبایی قمی بود. پدرش از بازرگانان محترم شهر محسوب می‌شد که بنای تیمچه بزرگ و تاریخی بازار قم نیز از مکان‌هایی است که با همت او و البته هنرمندی معمار سرشناس آن دوران، استاد حسن بنا شد، معماری که ساختمان حرم مطهر حضرت فاطمه معصومه (س) و همچنین صحن بزرگ حرم آن حضرت، از یادگارهای هنری اوست.
و اما نسب این سید عالی‌مقام و روحانی متقی، با 28 واسطه به امام حسن مجتبی (ع) می‌‌رسد.
سید احمد پس از پشت سر نهادن دوران کودکی و سپری کردن دوران مکتب، به دلیل ذوق و شوقی که برای تحصیل علوم دینی داشت، به تهران رفت تا از محضر دانشمندان و حُکمای بزرگی مانند آیات میرزا ابوالحسن جلوه، میرزا‌هاشم اشکوری گیلانی و میرزا حسن کرمانشاهی استفاده کند.
او سپس به قصد سکونت در جوار بارگاه نورانی امام امیرالمومنین (ع) و همچنین استفاده از درس مراجع و علمای آن روزگار و تکمیل اندوخته‌های خود، به نجف اشرف مهاجرت کرد و در درس بزرگانی مانند آیات میرزا محمدحسن شیرازی و حاج آقا رضا همدانی شرکت کرد، اما بیش از همه از درس و معنویت آیت‌الله میرزا حبیب‌الله رشتی بهره بُرد و در محضرش، زانوی شاگردی زد.
آیت‌الله سید احمد طباطبایی قمی پس از فتح قله‌‌های حکمت و دانش و رسیدن به کمالات علمی و معنوی و البته گرفتن اجازات اجتهاد از برخی استادان خود و به‌ویژه استاد نامدارش، آیت‌الله میرزا حبیب‌الله رشتی به زادگاهش، قم بازگشت و تا پایان عمر شریف خود، به تدریس و اقامه جماعت در صحن بزرگ حرم مطهر حضرت فاطمه معصومه (س) و همچنین حل و فصل مسائل شرعی و اجتماعی مردم همت گمارد.
او در این راه موفق به تربیت شاگردان بیشماری شد که از جمله مهمترین این شاگردان می‌توان به آیات حاج شیخ عباس قمی، میرزا محمدتقی اشراقی واعظ قمی، میرزا محمود روحانی قمی، سید عباس فقیه برقعی قمی، میر سید محمد برقعی قمی، شیخ ابوالقاسم صغیر قمی، سید جواد طباطبایی قمی، شیخ مهدی حکمی پایین شهری و میرزا محمد فیض قمی اشاره کرد؛ شاگردانی که هر یک بعدها به استادانی برجسته تبدیل شدند و البته سه نفر نخست ذکر شده در این لیست، این توفیق را هم یافتند که داماد استادشان، آیت‌الله سید احمد طباطبایی قمی شوند.
لازم به ذکر است که آیت‌الله شیخ عباس قمی، صاحب کتاب مشهور و ماندگار مفاتیح الجنان و آیت‌الله میرزا محمدتقی اشراقی هم از مفسّران برجسته قرآن و از استادان مشهور حوزه علمیه قم است که فرزندش، حجت الاسلام شیخ شهاب الدین اشراقی توفیق دامادی حضرت امام خمینی (ره) را یافت.
و امروز بیش از یک قرن از رحلت آن عالم ربانی می‌گذرد اما یاد و نامش همچنان بر سر زبان‌هاست، چراکه به همت او و پدران و فرزندانش، نام خاندان طباطبایی قمی، نامی ماندگار شده است تا همه اهالی قم هم به این عنوان ببالند و به تقوا و علم این خاندان افتخار کنند.
لازم به ذکر است که دانشوران و دانشمندان بسیاری درباره جایگاه و شأن این خاندان سخن گفته‌اند که ما در ادامه، به نقل قولی از مرحوم مُحدّث عالی‌مقام، آیت‌الله شیخ عباس قمی بسنده می‌کنیم که به محض شنیدن خبر رحلت ابو الزوجه گرامی اش، نامه ای از مشهد برای خاندان و اخوان محترم طباطبایی قمی نوشت و در بخش‌هایی از آن، چنین آورد:
"... آن بزرگوار حقوقی بر من دارد که شکر و قدردانی از آن بر من واجب و قلم و بیان من از شرح آن عاجز است؛ زیرا او استاد و سرور من بود که در اوایل تحصیلم از وی اخذ علم کردم و از خوان معلوماتش بهره بردم.
او دانش‌های خود را به من ارزانی داشت و در این راه چیزی فرو نگذاشت.
مرا در کنف حمایت خود پرورانید و دامن علومش را برایم گسترانید و اندوخته‌های خویش را به من خورانید تا از برکات انفاس او بهره ببرم و از تابش چراغ دانش او نورانیت جویم.
پس هرچه از قلم من تراوش کند؛ از فیض اوست و هرچه ابراز دارم از نسیم سحرگاهی فیض بخش اوست.
هر بوی که از مُشک و قرنفل شِنَوی
از دولت آن زُلفِ چو سنبل شنوی."
انتهای پیام/ک
افشای کامل
روایتگری موثر
زیستگاه رسانه
قصه های کرونا
کد اقناع
کیفیت حکومت
