عباس براتی‌پور شاعر در گفت‌وگو با خبرنگار کتاب و ادبیات خبرگزاری فارس درباره فعالیت در دوران انقلاب اظهار داشت: متولد 1322 هستم و در زمان انقلاب حدودا 35 ساله بودم، من نظامی بودم و در پادگان انقلاب خدمت می کردم.
وی در ادامه با بیان اینکه شیطنت در پادگان بسیار داشتم و روز بیست بهمن 57 افسر نگهبان پادگان بودم، خاطر نشان کرد: همان روزها از بیرون پادگان به داخل سنگ پراکنی صورت می‌گرفت اما همین که انقلاب پیروز شد مردم ما را روی دست بلند می‌کردند و حتی پس از آن دید مردم به نیروی هوایی تغییر کرد.
وی در ادامه با بیان اینکه پس از پیروزی انقلاب تازه کار ما آغاز شد، بیان کرد: نکته‌ای که هرگز از خاطر نمی‌برم اینکه پس از پیروزی انقلاب پادگان‌ها خالی شده بود و برخی حاضران و حتی متاهلین پادگان تصمیم گرفتند پادگان‌ها را خالی نگذارند تا غارت نشود.
براتی‌پور خاطرنشان کرد: آن روزها منافقین به شدت فعال بودند، تصمیم گرفتیم ساختمان اصلی پادگان قفل شود، شورایی تشکیل دادیم تا نگهبانی به چه شکل انجام شود، افسر و درجه‌دار فرقی نداشت همه در نوبت بودیم تا حفاظت کنیم، یادم هست سال تحویل سال 58 که به شب افتاده بود، تفنگ برداشتم و برای نگهبانی به پادگان رفتم، گروه نگهبان همان شب سال تحویل را تا صبح در پادگان ماندیم و پس از اعلام سال نو، تیر هوایی برای شادی زدیم، این باعث شد همان سال بنده به شکل غیر مترقبه به حج واجب رفتم که فکر می‌کنم این سفر و زیارت به واسطه همان نگهبانی شب تا صبح بود.
این شاعر در پایان گفت: من در نیروی هوایی خدمت می‌کردم، 12 بهمن امام آمد اما ما با لباس شخصی روز 13 و 14 بهمن به مدرسه علوی رفتیم و پس از آن 19 بهمن (همان عکس معروف دیدار هوانیروز با امام) در کنار سایر نظامیان نیروی هوایی به دیدار امام رفتیم و با ایشان بیعت کردیم.
انتهای پیام/و
