ادبیات غدیر گنجینه‌ای از معارف و آموزه‌های الهی است

به گزارش خبرگزاری فارس از قم سید محمد حسینی در پیامی به دوازدهمین کنگره ملی غدیر بر بزرگداشت هر چه بیشتر ادبیات و شعر آئینی کشور تاکید کرد.

متن پیام وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی به شرح ذیل است:

غدیر روزی از روزهای سال نیست؛ جایی میان مکه و مدینه نیست؛ قطعه‌ای از تاریخ و برگی از کتاب‌های خاموش نیست.

غدیر، روز پرده‌برداری از سیمای ولایت است. روزی است که آسمان رستاخیر جان‌ها را به تماشا نشست و هر دری جز درِ مودت اهل بیت(ع) را بر روی خود بست. غدیر، آوازه خرد و طنین عشق است در زیر گنبد افلاک.

آسمان می‌گفت آن دم با زمین             گر قیامت را ندیدستی ببین

اگر رسالت بقای خود را در ولایت نمی‌دید، در غدیر فرود نمی‌آمد. اگر بعثت مکی و هجرت مدنی، اکمال دین و اتمام نعمت را بسنده بود، قافله انبیا رو به سوی غدیر نمی‌نهاد.

در غدیر، نبوت بر منبر رسالت نشست تا نغمه اکمال دین را در گوش انس و جان زمزمه کند. غدیر، یعنی راه رسالت از ولایت می‌گذرد و تا پرچم دین در دست علی آرام نگیرد، بر بام عرش به اهتزار در نمی‌آید.

پس رسول بی‌همتای خدا در میانه راه ایستاد تا آنچه شرط ابلاغ است در گوش‌ جان‌ها بخواند. آنگاه فرشتگان رو به سوی زمین نهادند و بال‌های خود را زیر پای اهل ایمان گستردند تا یک ‌یک بوسه بیعت بر دست ولایت زنند.

از آن روز تا اکنون، بس بیت و قافیه، وقف این خانه امید شد. نخست حسان بن ثابت برخاست و قصیده بلند «ینادیهم یوم الغدیر نبیهم» را فریاد کشید. پس از او، غدیریه‌های بسیار به پرواز درآمد و آسمان شیعه را چون شب عاشقان، پر از ستاره کردند. دست مریزاد و درود و سلام خداوند بر همه صاحب‌دلان سخن‌شناس که ذوق خویش را به طواف کعبه ولایت بردند و صله از دست خدا گرفتند.

غدیریه‌های فارسی و آنچه در مدح و منقبت علی(ع) و اهل بیت نبی(ص) گفته‌اند و می‌گویند، سرمایه‌ای جاودان است که آسمان بر آن رشک می‌برد و تا زمین می‌چرخد و خورشید می‌درخشد، بر سر زبان‌ها است و بس دل و جان که اسیر آنها است.

ادبیات غدیری گنجینه‌ای از معارف و آموزه‌های الهی است. در این گنج‌نامه‌های بی‌شمار، سخن از عشق و دلدادگی به پیشوای ایمان و پرهیزگاری است. علی تفسیر صراط المستقیم قرآن است و غدیر تفسیر علی است.

پس تا غدیر را نخوانیم معنی علی را ندانیم. آنگاه که رباعی یا غزل یا قصیده یا هرگونه شعری در معرفت غدیر، از ژرفای جان بر سر زبان می‌آید حادثه‌ای شیرین در جهان ذهن و زبان رخ می‌دهد.

از میان این حادثه‌های نورانگیز، چهره مردی نمایان می‌شود که گمشده انسان است. پس بر هر گوینده توانا و سراینده دانایی است که تا دل در سینه و جان در بدن دارد، از علی بگوید و فضیلت‌های او را بشمارد و نام او را به میان آورد.

اما از یاد هم نباید برد که آنچه می‌گوییم در اندازه فهم و درک ماست، نه برازنده آن فاتح دل‌‌ها و چشم و چراغ محفل‌ها، که به گفته عطار:

ای پسر تو بی‌نشانی از علی

عین و لام و یا بدانی از علی

انتهای پیام/صا30/د1000