به گزارش خبرگزاری فارس از تبریز، در نامه ساکنان آسایشگاه و روستای باباباغی که رونوشت آن به دفتر فارس در تبریز ارسال شده، آمده است: هم اینک دانشگاه علوم پزشکی تبریز با زیرپا گذاشتن برخی مسائل کوچ اجباری فرزندان جذامی ما را می‌خواهد و نظیر تعطیل کردن مدرسه، نانوایی، آزمایشگاه، داروخانه و رادیولوژی قصد کوچ اجباری ما را دارد.
جذامیان آسایشگاه باباباغی با اشاره به اینکه این مکان جزو اراضی وقفی به‌نام جذامیان است، یادآور شده‌اند: دانشگاه علوم پزشکی تبریز در سال ۱۳۸۳ سند این اراضی را به نام خود زده است و بر همین اساس تعدادی از خانه‌ها را خالی و سپس تخریب کردند.
در این نامه تاکید شده است: ما از مسوولان و مدیران ارشد استانی می‌خواهیم، خودشان قضاوت کنند آیا این اقدامات سزاوار است؛ ما جذامیان طرد شده از جامعه دادمان را به دادرسان رساندیم و انتظار رسیدگی به خواسته‌های به حق خود را داریم.
در این نامه با اشاره به اینکه چندین دهه است، ساکنان باباباغی همت خود را برای عمران و آبادی این محل به کار بسته و دارای حق آب و گل در آن هستند، آمده است: از مسوولان دلسوز استان برای رفع مشکلات و رسیدگی به آن، انتظار دادرسی داریم و دست کمک به سوی آنها دراز می‌کنیم تا چند صباح از عمر باقی مانده خود را با حداقل مشکلات به پایان برسانیم.
ساکنان باباباغی تشریح کرده‌اند: این محل مامن و ماوای قریب به ۳۰۰ نفر گرفتار در طوفان زندگی است که بیش از ۸۰ سال با داشتن جذام و انواع امراض زندگی کرده‌اند و ادامه حیات آنها به رغم هزاران مشقت، با کشاورزی، دامپروری و درختکاری سپری می‌شود.
براساس این گزارش، آسایشگاه باباباغی در روستایی به همین نام در آذربایجان‌شرقی در دهستان اسپیران بخش مرکزی شهرستان تبریز در میان دره‌ای از کوه‌های شمال‌غرب تبریز و در نزدیکی کوه «بهلول» و کوه‌پایه‌های «حلّی» بنا شده است.
این مکان روزگاری محل تفریح و شکار ناصرالدین میرزا ولیعهد قاجار در تبریز بود.این آسایشگاه به مساحت بیش از ۷۵ هکتار در ۱۵ کیلومتری شمال‌غربی تبریز به سال ۱۳۱۰ شمسی به اسکان بیماران جذامی شمال، غرب و شمال غرب کشور اختصاص یافت و دو سال بعد در سال ۱۳۱۲ بلدیه تبریز شهرک باباباغی را به مبلغ ۶۰۰ تومان خریداری کرده و پس از انجام برخی تغییرات و مهیا کردن شرایط اولیه این مکان را به وزارت بهداشت آن زمان واگذار کرد.
آسایشگاه باباباغی در سال‌های ابتدایی تأسیس به دلیل حصارهای سه متری اطراف آن بیشتر به یک اردوگاه شباهت داشت و فعالیت خود را با پذیرش ۷۵ بیمار جذامی آغاز کرد اما پس از دو سال تعداد ۶۰۰ نفر از جذامیان مناطق مازندران، گیلان، کردستان و آذربایجان را در خود جای داد.
از سال‌های اول دهه ۱۳۴۰ باباباغی محل فعالیت پزشکان بین‌المللی از کشورهایی چون فرانسه و لبنان شد و پزشکان ایرانی برای آموزش درمان بیماری جذام از سوی سازمان بهداشت جهانی به کشورهای اروپایی و آفریقایی اعزام شدند و پزشکانی چون دکتر محمدحسین مبین فعالیت‌های گسترده‌ای در این مجموعه انجام داد.
انتهای پیام/60001/س
