به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری فارس، «هلموت کهل» سیاستمدار کهنه‌کار آلمانی از حزب دموکرات مسیحی که دیروز در سن ۸۷ سالگی چشم از جهان فروبست را می‌توان یکی از کلیدی‌ترین سیاستمداران زمان خود دانست.
وی که ۱۶ سال صدراعظم آلمان بود، از دید بسیاری از مردم فردی بود که امکان نزدیک شدن به او وجود نداشت و فقط باید او را در قاب تلویزیون دید. مردم کهل را هم در جریان دیدار با «میخائیل گورباچف» رهبر شوروی سابق دیده‌اند و هم زمانی که «بیل کلینتون» رئیس جمهور اسبق ایالات متحده آمریکا را ملاقات کرد و با دامنه وسیع این تضاد در عملکرد وی آشنایی داشتند. اما آنچه از اقدامات کهل در نشریات اروپایی انعکاس داشت حاکی از این بود که نقش کهل در شکل‌دهی آلمان کنونی همچنان پر رنگ‌تر از هر بعدی از زندگی سیاسی وی است.
از کهل به عنوان معمار آلمان نوین یاد می‌شود. «فرانک والتر اشتاین‌مایر» رئیس‌جمهور آلمان در پیام تسلیت درگذشت کهل گفت: «ما شهروند و سیاستمداری را از دست دادیم که دورانی تاریخی را برای کشور ما رقم زد.» وی از کهل به عنوان فردی یاد کرده است که نوعی شانس برای آلمان بود. «آنگلا مرکل» صدراعظم آلمان هم که برای شرکت در انتخابات پارلمانی آماده می‌شود از کهل به عنوان صدراعظمی نام برد که نعمتی برای آلمانی‌ها بود. مرکل به نوعی شاگرد کهل بود و در سال ۱۹۹۱ به دولت آلمان پیوست.
صدراعظم اسبق آلمان با نام کامل «هلموت یوزف میشائیل کهل»، در فاصله اکتبر ۱۹۸۲ تا اکتیر ۱۹۹۸ صدراعظم آلمان بود. رسانه‌های جهان از کهل به عنوان صدراعظم آهنین یاد کرده‌اند که اقداماتش به نوعی ثبات در اروپا منجر شد. آنچه در تمامی این مطالب به چشم می‌خورد تقدیر از صدراعظم فقید آلمان به عنوان عامل اتحاد این کشور است.
نشریه هلندی «فولکس کرانت» نوشت که کهل هم مانند بسیاری از سیاستمداران دیگر به توسعه هر چه سریعتر (کشورش) پرداخت. اما فرق او با بسیاری این بود که به واکنش های «مارگارت تاچر» نخست‌وزیر وقت بریتانیا توجهی نمی‌کرد. تاچر گفته بود: «از دید من ۲ آلمان جالب‌تر از یک آلمان است. ما بار دیگر به آلمان آسیب زدیم.»
کهل و «فرانسوا میتران» رئیس‌جمهور وقت فرانسه، در تحقق پیمان ماستریخت تلاش کردند؛ اقدامی که در نهایت به تشکیل اتحادیهٔ اروپا منتهی شد. کهل از پیوستن کشورش به پول واحد اروپایی (یورو) حمایت کرد.
روزنامه ایتالیایی «لارپوبلیکا» هم از کهل با عنوان فردی نابغه یاد کرده که مدت زمان طولانی صدراعظم آلمان بود. در تحلیل این روزنامه آمده است: «شاید کهل را بتوان خوشبخت‌ترین صدراعظم آلمان دانست. او همان کسی است که بر زخم‌های مردم آلمان و رنج خانواده‌هایی که پس از جنگ و به دنبال تقسیم آلمان از هم جدا شده بودند مرهم گذاشت و به (وجود) زندانی که در شرق آلمان تحت عنوان آلمان شرقی ایجاد شده بود، پایان بخشید.»
در این گزارش آمده است که اگر مرکل بار دیگر در انتخابات پارلمانی پیروز شود در این صورت رکورددار صدراعظمی در کشورش خواهد بود اما وی در عین حال با این مسئله مواجه است که باید (مانند کهل) شرایط آلمان را به وضعی بهتر از آنچه پس از دوران اتحاد به آن رسید، تبدیل کند.
کهل پس از بیسمارک طولانی‌ترین دوران صدارت اعظمی در آلمان را تاکنون داشته است. از دید روزنامه سوئیسی «نوین سوریخر»، وقتی نهم نوامبر ۱۹۸۹ دیوار برلین فرو ریخت، کهل خود را برای پیامدهای آن آماده کرده بود و همواره برای خطر کردن آمادگی داشت.
در این بین شاید بتوان نگاه روزنامه گاردین را مورد توجه قرار داد. این روزنامه ضمن مقایسه میان کهل و «اوتو فون بیسمارک»، اینطور ارزیابی می‌کند که بیسمارک هم آلمان را در سال ۱۸۷۱ به عنوان کشور متشکل از ایالات کوچک تحویل گرفت و توانست این کشور را به کشوری متحد و مهم در اروپا تبدیل کند. از این لحاظ هم کهل و هم بیسمارک بار دیگر توانستند آلمان قدرتمندی شکل دهند.
انتهای‌پیام/ق
