خبرگزاری فارس ـ گروه تاریخ: در آستانه چهارمین انتخابات ریاست جمهوری تعداد پنجاه نفر خود را داوطلب شرکت در این رقابت کردند. شورای نگهبان نیز که بر اساس قانون وظیفه بررسی صلاحیت داوطلبان را برعهده داشت، سرانجام پس از بررسی‌های لازم، به‌رغم فشارهای زیاد برای تأیید صلاحیت برخی افراد مسئله‌دار، صلاحیت سه نفر را مورد تأیید قرار داد.
در این حال، جریان لیبرال که پیش از این با تحریم انتخابات دومین دوره مجلس شورای اسلامی، عملاً از حاکمیت خارج شده بود، نامزدی مهدی بازرگان را پیگیری می‌کرد، لذا رد صلاحیت مهدی بازرگان به دلیل اعلام موضع برای انحلال مجلس خبرگان،استعفا از دولت در اعتراض به تسخیر لانه جاسوسی آمریکا، حمایت از مواضع ضداسلامی «حسن نزیه» و مخالفت با اصل ولایت فقیه، با اعتراض و جوسازی جریان موسوم به نهضت آزادی علیه شورای نگهبان همراه شد.
شورای نگهبان درنهایت آیت‌الله خامنه‌ای از حزب جمهوری اسلامی، حبیب‌الله عسگر اولادی از حزب مؤتلفه اسلامی و محمود کاشانی (فرزند آیت‌الله کاشانی از رهبران ملی شدن صنعت نفت) مستقل را به عنوان نامزدهای نهایی معرفی کرد و تبلیغات انتخاباتی نامزدها برای رسیدن به کرسی ریاست جمهوری چهارم آغاز شد.
اما تفاوت دیگر رقابت انتخاباتی چهارمین دوره انتخابات ریاست جمهوری در این بود که رقابت دو نامزد دیگر بیش از آنکه با رئیس‌جمهور وقت باشد، با نخست‌وزیر دولت سوم بود؛ چراکه حبیب‌الله عسگراولادی یکی از وزرایی بود که میانه دولت میرحسین موسوی از دولت او کنار رفته بود و محمود کاشانی نیز که سرپرستی هیأت ایرانی در دادگاه بین‌المللی لاهه در بررسی دعاوی ایران نسبت به آمریکا را عده‌دار بود، پس از اختلاف با موسوی، برکنار و به ایران فراخوانده شده بود. از سوی دیگر، آیت‌الله خامنه‌ای نامزد مورداتفاق تشکل‌های عمده‌ای چون جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، جامعه روحانیت مبارز، حزب جمهوری اسلامی و دفتر تحکیم وحدت بود.
انتهای پیام/
