به گزارش خبرگزاری فارس از قم، آیت‌الله سید منیرالدین حسینی الهاشمی فرزند آیت‌الله سید نورالدین شیرازی است؛ شخصیتی که آیت‌الله بهجت درباره ایشان فرموده است: «آقا شیخ محمدکاظم شیرازی از شاگردان بسیار مبرز آقا ضیاءالدین عراقی بر این باور بود که درس آقا ضیاء را کسی جز سید نورالدین شیرازی درک نمی‌کرد.»
آیت‌الله سید نورالدین را باید از علمایی دانست که از گذشته‌های دور به تاسیس حکومت اسلامی ولایت فقیه می‌اندیشید و در درس‌های خود، حکومت را به پنج بخش حکومت خداوند، حکومت پیامبران(ع)، حکومت ائمه معصومین(ع)، حکومت ولی فقیه و حکومت عدول المومنین (اگر موقعیت مناسب برای تشکیل ولایت فقیه نبود) تقسیم می‌کرد. او در حالی از دنیا رفت که آثار برجسته‌ای مانند بنیان‌الاصول، دقائق الحقائق و احکام الانام فی شرح شرائع الاسلام را از خود به یادگار گذاشت.
اینچنین بود که سید منیرالدین تحصیل علوم حوزوی را از دوران کودکی در محضر همین پدر اندیشمند و در شیراز آغاز کرد و در سن نوجوانی یعنی در 14 سالگی، مفتخر به تلبس به لباس روحانیت شد. او سپس برای ادامه و تکمیل تحصیلات به قم و نجف رهسپار شد. برخی استادان و بزرگانی که او در محضر آنها تلمذ کرده است عبارتند از حضرات آیات امام خمینی، فشارکی، صالحی مازندرانی، مکارم شیرازی، نوری همدانی، کریمی، اعتمادی، خاتم یزدی، بادکوبه‌ای، وحید خراسانی، علوی، شاملی شیرازی، مدنی، راستی کاشانی، شیخ مرتضی حائری یزدی و فانی اصفهانی.
ایشان در سال‌های تحصیلی و بعد از آن، با بسیاری از فضلای قم و دیگر شهرها، رابطه دوستی داشت که از میان آنها می‌توان به آیت‌الله حائری شیرازی اشاره کرد.
او همزمان با تحصیل، به مبارزات انقلابی مردم هم وارد شد که برایش تبعید به گنبدکاووس را به دنبال داشت. با این حال او از مبارزات دست نکشید و حتی در نجف هم، اعلامیه‌های امام را در دیواره فلاسک‌های چای زائران جاسازی می‌کرد تا وارد ایران شود و مردم از آنها استفاده کنند.
آیت‌الله سید منیرالدین حسینی در عین حال ارادت فراوانی نسبت به ائمه طاهرین و امامزادگان و اماکن متبرکه داشت تا آنجا که در قم و در تشرف به حرم مطهر حضرت کریمه اهل بیت (س) یا مسجد مقدس جمکران، از فاصله‌ای دور، کفش‌های خود را از پا در می‌آورد و با ذکر حرکت می‌کرد. او در این تشرف‌ها تلاش می‌کرد تا کودکان را نیز همراه خود ببرد و می‌گفت: اگر من گنهکار و روسیاهم؛ این بچه‌ها معصومند؛ شاید به احترام اینها، ما را هم ببینند.
نکته دیگر درباره زندگی این عالم وارسته، این است که ایشان در سال‌های پس از ارتحال پدر دانشمند و فاضل خویش، گردآوری افکار و دیدگاه‌های وی در مسائل گوناگون سیاسی و فرهنگی را در دستور کار خود قرار داد و در بازخوانی‌های بعدی، آنها را در قالب کتاب و مقاله، مدون کرد که بخشی از آنها هم در دوره‌های گوناگون روزنامه آیین برادری منتشر شد.
ایشان همچنین در زندگی خود، به تفکر بسیار اهمیت می‌داد و در سال‌های پیش و پس از انقلاب، در جلسات عمومی و خصوصی، همگان و به‌ویژه جوانان را به تفکر و اندیشیدن دعوت می‌کرد و آن را سرچشمه بسیاری از معارف می‌دانست. از این رو می‌کوشید تا هم بخشی از شبانه روز خود را به تدبر و تأمل در مسائل بگذراند و هم شیوه‌های موفقیت در این امر مهم را به شاگردان خود و جوانان علاقمند بیاموزد.
انقلاب شکوهمند اسلامی ایران که به پیروزی رسید، فعالیت‌های علمی و تحقیقاتی آیت‌الله حسینی هم شدت گرفت و به تاسیس فرهنگستان علوم اسلامی قم انجامید تا امر بازگشت به تمدن اسلامی با شتاب بیشتری پیگیری شود. او در حقیقت در این فرهنگستان و به همراه یاران و همراهانش، به دنبال تولید اندیشه و فکر برای نظام جمهوری اسلامی ایران در مسیر تثبیت و تحکیم پایه‌های فکری آن بود و 6 هزار نوار صوتی ایشان که حاصل درس‌ها و گفتارهای متعدد او درباره اسلام و انقلاب اسلامی است، نمونه‌ای از این تلاش شبانه روزی برای تحکیم انقلاب و نظام است.
همچنین ضرورت پی‌ریزی روش آسیب شناسی حکومت اسلامی، ضرورت پی‌ریزی مدل توسعه اسلامی، ضرورت پی‌ریزی ساختارهای نوین تمدن اسلامی، مباحث حکمت حکومتی، پی‌ریزی فقه و اخلاق حکومتی، بایسته‌های پی‌ریزی فلسفه، متدولوژی و مدیریت تحقیقات علوم بر مبنای اسلام از جمله مباحث و گفتارهای او در طی سال‌های پس از انقلاب است.
ایشان همچنین به همراه بزرگانی مانند حضرات آیات دستغیب، ربانی شیرازی و مکارم شیرازی از سوی مردم استان فارس برای عضویت در نخستین مجلس خبرگان قانون اساسی انتخاب شد. پس از آن بود که به همراه دو تن از شاگردان مستعد خود، 10 روز تمام بر نگارش پیش نویس قانون اساسی تمرکز کرد که سرانجام با ساعت‌ها کار علمی و تحقیقاتی، حدود 80 درصد از پیش‌نویس قانون اساسی نوشته شده توسط ایشان، مورد توجه و تصویب اعضای مجلس خبرگان رهبری قرار گرفت.
عضویت در جامعه مدرسین حوزه علمیه قم و حضور در شورای عالی انقلاب فرهنگی، از دیگر مسؤولیت‌هایی بود که آیت‌الله حسینی آنها را متقبل شد.
ایشان از علما و وارستگانی بود که تابع محض ولایت فقیه بود و از حضرت آقا تقلید می‌کرد که این توجه او به جایگاه ولایت فقیه، یادآور خاطرات پدر فاضل و اندیشمند ایشان در کرسی تدریس ولایت فقیه برای طلاب بود.
این عالم ربانی که مانند چنین روزی یعنی در بیستمین روز از آبان ماه سال 1322 در شیراز به دنیا آمده بود؛ سرانجام در سن 57 سالگی در قم چشم از جهان فرو بست و در جوار حرم مطهر حضرت کریمه اهل بیت (س) به خاک سپرده شد.
پس از آن بود که رهبر انقلاب اسلامی در پیام تسلیتی به آیت‌الله محی الدین حائری شیرازی، درگذشت آن عالم ربانی را به ایشان و به همشیره مکرمه آن مرحوم (زوجه آیت‌الله حائری شیرازی) تسلیت گفتند.
انتهای پیام/2258/ز40
