به گزارش خبرگزاری فارس از سنندج، «کردستان سرشار از استعدادهای ناب ورزشی است!» همه ما با این جمله آشنایی زیادی داریم، واژه‌هایی چون استعداد، مستعد، قهرمان و پهلوان‌پرور، رشته‌های طلایی و ... کلماتی که هر از چند گاهی از زبان مدیران و متولیان ورزشی و غیرورزشی یا دلسوخته‌های ورزش کردستان شنیده می‌شود یا توسط خبرنگار و اهل قلمی به رشته تحریر در می‌آید.
اما به راستی سؤال اینجاست، با وجود این دریای واژه‌های به کار برده شده برای ورزش استان از سوی مدیر، مسؤول، کارگزار، ورزشی و غیرورزشی، بومی و غیربومی استان، چرا در مقابل آن واژه محروم بودن را برای حوزه ورزش کردستان به کار می‌بریم؟!
اگر استعدادی نیست که هست، اگر مربی و مدیران کارآمدی نیستند که هستند و اگر عزمی برای تغییر و پیشرفت وجود ندارد که دارد پس این همه دلواپسی و دغدغه برای چیست؟
از دیدگاه نگارنده، ورزش کردستان محروم نیست، بلکه مظلوم است!! محرومیت تنها در بودجه و اعتبار خلاصه نمی‌شود، بلکه در دیدها و نگاه‌ها و تصمیم‌گیری‌های کلان و خرد نمود عینی‌تری به خود پیدا می‌کند.
چند روزی است که دستگاه ورزش کردستان میزبان مدیران ارشد وزارت ورزش و جوانان کشورمان است، مدیرانی که یکی برای اولین بار و دیگری بعد از گذشت 27 ماه و حضورش در معارفه نفر اول ورزش استان به میان ورزشی‌ها آمد!
بی‌شک حضور نمایندگان وزارتی در میان جامعه ورزشی استان را باید به فال نیک گرفت؛ اما نباید از این غافل شد که این خود به نوعی تبعیضی حال ناخواسته از طرف مدیران ورزشی کشورمان نسبت به مردمانی است که ثابت کرده‌اند که هرگاه بستر و شرایط برایشان فراهم شده کاری کرده‌اند کارستان.
نگاهی به گزارش سفرهای وزیر ورزش و جوانان و معاونین وی به استان‌های کشور ما را به این نتیجه می‌رساند که ورزش این دیار از نگاه متولیان ورزش کشور مظلوم مانده است!! سفرهای چند باره به استان‌های صاحب‌نام و دارای شهرت ورزشی با دادن اعتبارات و امتیازات زیادی که به هیچ عنوان با کمک‌های صورت‌گرفته به ورزشکاران ما قابل مقایسه نبوده و نیستند!
الان باید دلیل حذف دقیقه نودی قهرمانان کردستانی را از اردوهای تیم ملی، ندادن امتیازات مختلف ورزشی به تیم‌هایی که قهرمانی کشور را به تسخیر درآورده‌اند یا تأخیر در توسعه اماکن و فضاهای ورزشی استان را دانست؛ زمانی که معاون توسعه ورزش قهرمانی وزیر ورزش و جوانان بعد از گذشت سه سال از حضورش در این پست خطیر می‌خواهد برای آشنایی و کسب اطلاع از وضعیت ورزش قهرمانی کردستان به میان مستعدهایی که از آنها زیاد گفته شده، بیاید!!
با این اوصاف این سؤال در ذهن‌ها ایجاد می‌شود که به راستی ورزش کردستان در کدام نقطه مدار برنامه‌ریزی و تصمیم‌گیری متولیان ورزش کشور وجود دارد؟
به هر تقدیر آنچه مسلم است این است که باید از سفرهای این‌چنینی نهایت بهره را برد، بازدیدها و ملاحظه وضعیت ورزش استان، بیان کمبودها و کاستی‌ها، موانع و چالش‌ها در مقابل قوت‌ها و فرصت‌های ورزشی که امروز شاهد آن هستیم را به سمع و نظر مدیران بالادستی رساند، امری که گویا حامد جولایی مدیرکل ورزش و جوانان استان کردستان در سفر دو معاون عالی وزارت به آن پرداخته و تا جایی که لازم بوده گفتنی‌ها را گفته است.
هر چند که این انتظار به حق کردستان است که وزارت ورزش و جوانان با نگاهی بازتر و سخاوتمندانه‌تر به ورزشی‌های آن بنگرد، بازدیدهای بیشتر و ملاقات مکرر، ارائه گزارشی از نیازها و مشکلات ورزش استان در شوراهای مختلف وزارتخانه که اتفاقاً تعداد آنها هم کم نیستند، حذف نگاه قومی در مقوله ورزش قهرمانی از طرف برخی فدراسیون‌های ورزشی، توزیع عادلانه اعتبارات و تجهیزات ورزشی از مهم‌ترین درخواست‌های اهالی ورزش این دیار است.
روی دیگر سخن به منتخبین مردم کردستان در مجلس دهم است، نمایندگانی که در چند روز آینده بر کرسی خدمتگزاری ملت تکیه خواهند زد. بدون تردید درک مشکلات ورزشی و پیگیری آنها از مطالبه‌های جامعه ورزش استان است، مطالباتی که در نطق‌های تبلیغاتی نیز به برخی از آنها اشاره شده است پس اکنون می‌طلبد در متن برنامه‌های خود نه در حاشیه آن، ورزش را نیز قرار داده و به دفاع از جایگاه ورزش کردستان و حقوق ورزشکاران شایسته‌مان بپردازند.
اکنون که نتوانستیم در المپیک ریو حضوری داشته باشیم، نمایندگانی را در دقیقه نود حذف شده دیدیم، پروژه‌های ورزشی ناتمام بر روی دست داریم، برخی ورزش‌های مدال‌آور را بدون رونق می‌بینیم، استعدادسوزی را شاهدیم و بسیاری دیگر....؛ باید از مدیران ورزش کشور بخواهیم طرحی نو برای ورزش استان براندازند که در غیر این صورت سفرها و بازدیدها و جلسات ثمری نخواهد داشت، باید آنچه را که بر روی کاغذ می‌نگارند به مرحله عمل برسانند.
به عبارت ساده‌تر محل قرارگیری ورزش کردستان را بر روی مدار ورزش کشور مشخص کنند.
================
یادداشت: حامد نظرویسی
================
انتهای پیام/79001/ی40
