بسته گزارش تحلیلی روزانه فارس به تحلیل و بررسی برخی اخبار و مطالب کمتر دیده شده در لابه‌لای رسانه‌های کشور می‌پردازد. در این بسته گزارشی _ تحلیلی علاوه بر خوانش اخبار؛ سوابق و برخی تحلیل‌های موجود پیرامون این مطالب نیز آورده شده است.
***
تغییر «پسابرجام» به «پساانتخابات»!
اشرف بروجردی، از فعالان زن اصلاح‌طلب اخیراً طی یادداشتی در روزنامه اعتماد که تحت عنوان «دولت نیازمند فرصت است»! نگاشته، اظهار کرده است:
باید از همین حالا نیم‌نگاهی به مسائل اقتصادی داشت که خارج از مساله تحریم‌ها کشور را درگیر خود کرده است. مساله‌ای که با کاهش قیمت نفت خود را نشان داده، موضوعی نیست که حل آن به این زودی‌ها امکان پذیر باشد. پس باید همچنان فرصتی را برای دولت قایل شد تا این ماجرا را نیز مانند سایر مسائل حوزه دیپلماسی پاسخ گوید!
او افزوده است:
در این میان آنچه حایز اهمیت است، انتظار مردمی است که تغییر را انتخاب کرده‌اند. انتظاراتی که با تلاش‌های تیم دیپلماسی گاهی احساس شده تا حدودی فراتر از واقعیت‌هاست. مردم ایران به خوبی می‌دانند که دولت راهی طولانی در پیش دارد تا بتواند شرایطی را فراهم کند که تحت آن آینده اقتصادی ایران روشن و شکوفا شود. البته چشم‌اندازی که پیش روی ماست نشان از این دارد که دولت به این سمت و سو اقبال داشته و در حرکت است. اما یقینا دولت برای ایجاد آینده‌ای بهتر نیازمند فرصت است. شاید این فرصت‌ها در اسفندماه امسال خود را به بهترین نحو ممکن در انتخابات مجلس شورای اسلامی نشان دهد.
*لایق‌تر و ذی‌حق‌تر از خانم بروجردی برای بیان این سخنان مبنی بر نیاز به فرصت برای رفع مشکلات و میسور نبودن حل زودهنگام تمام مشکلات بوسیله فرمول‌های خاص یا مذاکره؛ رئیس‌جمهور روحانی و سایر مقامات دولت هستند که البته این کار را نکرده و طی 2 سال اخیر از مقولاتی مثل وعده 100 روزه حل مشکلات، ترک برداشتن دیوار تحریم‌ها، عبور از رکود و وعده سکوی پرش اقتصادی بودن برجام برای جوانان و ایجاد اشتغال و سرمایه‌گذاری بیشتر به واسطه برجام سخن گفته‌اند.
وانگهی، پیش از این نیز پیش‌بینی می‌شد که چهره‌های جریان سیاسی خاص، زلف برجام را به انتخابات اسفندماه مجلس گره بزنند و به افکار عمومی اینطور بگویند که رؤیت دستاوردهای چیزی به نام برجام! نیازمند توفیق این جریان و دولت در عرصه‌های انتخاباتی هم هست.
این مسئله و این تحلیل، به کرّات و طی ماه‌ها و هفته‌های گذشته در همین بسته تحلیلی نیز مورد اشاره قرار گرفته بود.
جریان سیاسی خاص هم‌اکنون صراحتاً از این می‌گوید که رفع مشکلات اقتصادی صرفاً به انتخابات آینده ربط دارد و برجام مسئله‌ای بوده برای رفع مقولات هسته‌ای!
قدرت‌الله علیخانی، مشاور پارلمانی آقای هاشمی اخیراً در همین باره با اشاره به انتخابات آتی گفته است: همانطور که در مساله برجام همه قوا به خصوص رئیس مجلس و رئیس قوه قضائیه و در رأس همه، رهبر معظم انقلاب، به کمک دولت آمدند و برجام حل شد، می‌توان با اجماعی دوباره، مشکلات اقتصادی را هم از سر راه مردم برداشت!
صادق خرازی، چهره محوری حزب ندا هم در این باره طی سخنانی اظهار کرده است: اگر مردم به صندوق رأی توجه کنند زندگی اقتصادی و سیاسی آنها نیز تحول پیدا می‌کند.
رسول منتجب‌نیا، قائم مقام حزب اعتمادی ملی نیز چندی قبل با دادن وعده ارزانی در قبال انتخابات مجلس به افکار عمومی گفته بود: «ممکن است از نظر زیربنایی و علمی این را بپذیریم که تورم کاهش چشمگیری داشته اما وقتی در بازار می رویم و سبد ارزاق مردم را می بینیم نرخ اجناس مورد نیاز مردم افزایش داشته است. لذا از این نظر مردم مشکل دارند. این مساله باید در دستور کار مجلس آینده قرار گیرد»
اظهارات مذکور مصداق وارو زدن سیاسی و به هم ریختن کافه است زیرا قرار بود برجام حلّال مشکلات اقتصادی باشد و با «چرخ زندگی مردم» ارتباط مستقیم داشته باشد نه انتخابات مجلس!
اکنون چه اتفاقی افتاده که انتخابات مجلس آینده بعنوان حلّال مشاکل اقتصادی معرفی می‌شود و یا به قول خانم بروجردی در فحوا اینطور عنوان می‌شود که زلف دستاوردهای توافقات و مذاکرات دو و نیم ساله و «برجام» به انتخابات مجلس گره خورده است؟!
آیا بدیهی نیست که پس از این تغییر آدرس‌های مکرر و بعد از انتخابات مجلس هم، تحقق وعده و وعیدها به انتخابات دولت دوازدهم و سال 96 گره خواهد خورد؟!
توافقات و مذاکرات و معاهده موقت ژنو و لوزان و برجام اگر قرار بود دستاوردی داشته باشند، طی دو و نیم سال گذشته این دستاورد یا دستاوردها یقیناً برای مردم مکشوف می‌شد.
این بی‌دستاوردی تا آنجا بوده است که جریان سیاسی خاص از مقولاتی مثل عبور ایران از ذهنیت سرد، شرکت در اجلاس تصمیم‌گیری برای سوریه و قرآنی که پوتین برای مقام معظم رهبری هدیه آورد بعنوان دستاوردهای برجام یاد می‌کنند و در مقابل تحریم‌های جدید پسابرجامی نیز صمٌ‌بکم می‌نشینند و هیچ نمی‌گویند.
جریان مذکور همچنین تاکنون چندین مرتبه مردم را صاحب عدم آگاهی از دستاوردهای مذاکرات معرفی کرده است!
لازم به یادآوری است که جریان خاص از یاد برده است روزهایی را که جوانانه از مردم می‌خواست جشن هسته‌ای برگزار کنند و تأکید می‌کرد که دستاوردهای مذاکرات هرچه زودتر باید توسط مردم لمس شود.
ابراهیم اصغرزاده مدتی قبل از انعقاد برجام گفته بود:«مردم حق دارند آثار فوری نتایج این توافق را نیز ببینند»!
غلامحسین کرباسچی، دبیر کل حزب کارگزاران نیز در همین راستا زمانی در پیشابرجام و در بخشی از یک گفت‌وگوی مطبوعاتی با بیان اینکه روحانی نبود که همه چیز را به مذاکرات گره زد! تأکید کرد: جامعه(مردم) از دولت و مسئولان مطالباتش را می‌خواهد و کاری به این ندارد که شرایط تحریم باشد یا نباشد...(مردم) دولت را برای رفع مشکلات زندگی انتخاب می‌کنند.
جالب آنکه اسحاق جهانگیری و محمدعلی نجفی، از مقامات بلندپایه دولت روحانی نیز به تازگی اعلام کرده‌اند که عده‌ای هستند که قصد دارند نگذارند مردم دستاوردهای برجام را احساس کنند و ایضاً اینکه دولت ابزارهای لازم را برای پیشبرد برنامه‌هایش در اختیار ندارد!
***
آیا نبرد اقتصادی از دوران جنگ و بمباران سخت‌تر است؟!
وزیر اقتصاد روحانی، حرف معاون اول احمدی‌نژاد را تکرار کرد
علی طیب‌نیا، وزیر اقتصاد دولت یازدهم اخیراً طی سخنانی در یک مراسم با تاکید بر اینکه اکنون در نبرد اقتصادی سهمگینی قرار داریم، گفته است: این نبرد اقتصادی از جنگ تحمیلی سخت‌تر است!
به گزارش ایرنا، او همچنین گفته است: روند نزولی نرخ تورم ادامه داشت اما کاهش قیمت نفت به 30 دلار نشان از جنگ تمام عیار دارد که برای مقابله با آن باید از همه ظرفیت‌های کشور استفاده کنیم و با مدیریت جهادی و ایثارگرایانه استعدادها را محقق کنیم.
*مسئله تطابق چالش‌های اقتصادی کشور با سختی‌های دوران جنگ، امری مسبوق به سابقه است.
پیش از این و در دوران دولت دهم، محمدرضا رحیمی، معاون اول رئیس‌جمهور وقت نیز طی اظهاراتی گفته بود: شرایط (تحریمی) فعلی از شرایط 8 سال دفاع مقدس نیز سخت تر است اما حسرت "آخ" شنیدن را بر دل آمریکا می‌گذاریم.
غیر از رحیمی، محمود بهمنی، رئیس سابق بانک مرکزی در دوران دولت سابق هم زمانی طی اظهاراتی عنوان کرد که شرایط کشور به دلیل تحریم‌ها از شرایط شعب ابی‌طالب (در دوران رسول‌الله) نیز سخت‌تر است!
این دو گزاره به شدت مورد انتقاد مسئولان کشور، خواص و رسانه‌ها قرار گرفت. و حتی مقام معظم رهبری نیز در واکنش به یکی از دو سخن سوء اشاره شده جمله معروف «در شرایط بدر و خیبر قرار داریم» را بیان فرمودند.
(وجود مسئولانی در دولت فعلی و دولت قبل که راه حل مشاکل کشور را در رابطه با آمریکا می‌جویند، بعدها و در دوران دولت یازدهم مورد اشاره رهبر معظم انقلاب نیز قرار گرفت)
حجت‌الاسلام گواهی، مسئول نمایندگی ولی فقیه سپاه حضرت محمد رسول‌الله(ص) تهران در آن مقطع و در واکنش به صحبت‌های رحیمی گفته بود: ملت ایران در سخت‌ترین شرایط آزمون داده و حتی با تقدیم جان خود و فرزندانشان ایستادگی کرده‌اند. در حال حاضر فکر نمی‌کنم برخلاف ادعای برخی از افراد، شرایط امروز از زمان جنگ سخت‌تر باشد.
به گزارش مشرق، وی افزوده بود: دشمن در شرایط امروز به دنبال ضربه زدن به انقلاب است، لذا ما نباید با حرف‌ها و کارهایمان آب به آسیاب دشمن بریزیم. نا امید کردن مردم هدف دشمنان نظام مقدس اسلامی است و می‌خواهند مردم را مأیوس کنند.
بعدها نیز محسن رضایی، دبیر مجمع تشخیص مصلحت نظام و فرمانده سپاه پاسداران در دوران دفاع مقدس بود که طی یک سخنرانی در مراسم یادواره شهدا تأکید کرد: مسائل و مشکلات اقتصادی موجود در کشور سخت‌تر از مشکلات دوران جنگ نیست که قابل حل نباشد. (ایرنا)
حجت‌الاسلام حیدر مصلحی، وزیر سابق اطلاعات نیز در یک سخنرانی با اشاره به اینکه در دوران جنگ تحمیلی حتی کشتی‌هایی که برای جمهوری اسلامی ایران غذا می‌آوردند هم از سوی دشمن هدف موشک قرار می‌گرفتند؛ تأکید کرد که شرایط امروز ایران به هیچ وجه قابل مقایسه با دوران جنگ نیست.
***
جلایی‌پور: حکومت ایران غیر پاسخگو، مداخله‌گر و بدون نظارت است!
حمیدرضا جلایی‌پور، فعال سیاسی اصلاح‌طلب اخیراً در یک سمینار در دانشگاه تربیت مدرس طی سخنانی ابراز کرده است که قصد دارد پنج علت اساسی توضیح دهنده علل رشد فزاینده آسیب های اجتماعی در کشور را برشمارد!
به گزارش اعتماد، وی در توضیح سومین علت گفته است: عامل سوم اندازه و کیفیت حکومت است. بخش آگاه، سامان‌ده، امنیت‌دار و فعال در هر جامعه‌ای، حکومت است که این حکومت در ایران بسیار بزرگ، غیر پاسخگو، غیر چابک، مداخله‌گر در همه سپهرها و بدون نظارت است. این عامل به نظر من به عنوان عامل مادر شناخته می‌شود. یعنی ما فقط از لفظ نظام و حفظ آن صحبت می‌کنیم اما همین جامعه بزرگ نمی‌تواند جامعه را در مسیر توسعه پایدار قرار دهد یا جمعیت بهینه را افزایش دهد.
این فرد همچنین در ادامه اظهار می‌کند: (ما) نتوانسته‌ایم سامان رفاهی خود را تقویت کنیم. به همین دلیل در کشور ٣٠ میلیون آسیب دیده داریم که به راحتی فریب شعارها و گروه‌های پوپولیستی را می‌خورند. اتفاقی که در سال ٨٤ افتاد به علت همین ناکارآمدی در نظام رفاهی ما بود و اینکه آسیب دیدگان به دنبال دستی معجزه‌گر برای رهانیدن خود از وضعیت بحرانی بودند.
*در گام اول بایستی توضیح داد که فرض مورد نظر جلایی‌پور مبنی بر اینکه میزان آسیب‌های اجتماعی در کشور روندی فزاینده دارد، حرف صحیحی نیست و اتفاقا بر خلاف ادعای جلایی‌پور و بر اساس آمار صحیح، روند آسیب‌های اجتماعی در کشور به نسبت افزایش جمعیت رو به کاهش است.
فی‌الواقع همانطور که خوانش صحبت‌های جلایی‌پور نشان می‌دهد وی حتی جامعه شرکت‌کنندگان در یک انتخابات را به صرف رأی ندادن به کاندیدای خود نیز «آسیب‌دیده» خطاب می‌کند و لذا فزاینده معرفی کردن آسیب‌های اجتماعی از جانب وی به هیچ وجه امر عجیبی به نظر نمی‌رسد.
از باب اشاره قابل بیان است که میزان اعتیاد در جامعه ایران، هم‌اکنون از تمامی کشورهای منطقه و کشورهایی نظیر آمریکا نیز کمتر است. ضمن اینکه مصرف مواد مخدر در هیچ قسمتی از قوانین جمهوری اسلامی ایران نیز امری پذیرفته و قانونی نیست.
میزان جرائم خشن نیز در ایران بصورت سالیانه رو به کاهش است و هم‌اکنون از ایران بعنوان جزیره امن یاد می‌شود.
اوضاع اقتصادی ایران هم علیرغم سیاه‌نمایی جریان خاص رو به بهبود است و بر اساس اعلام مجامع بین‌المللی، اقتصاد ایران هم‌اکنون هجدهمین اقتصاد بزرگ دنیاست. شاخص‌های توسعه نیروی انسانی در ایران ارتقا یافته و امید به زندگی نیز در میان مردم ایران افزایش داشته است.
درباره آمار فقر و بیکاری نیز قابل ذکر است که جریان سیاسی خاص صرفاً در اشاره به مسائل اقتصادی است که بیان می‌کند «فقرای ایران زیاد هستند» و گرنه در هنگام طرح مسائل سیاسی و انتخاباتی به ناگاه عمده جمعیت ایران را «قشر متوسط» معرفی می‌کند و خواستار توجه به مطالبات آنها می‌شود.
این تناقض جریان خاص درباره میزان قشرهای کم‌درآمد و پردرآمد ایران به حدی رسیده است که حتی آنها انقلاب اسلامی سال 57 را نیز ثمره کنشگری قشر متوسط! خطاب کرده‌اند.
درباره اشاره‌های جلایی‌پور به حکومت ایران و اینکه حکومت مادر افزایش آسیب‌های اجتماعی در ایران است! نیز بایستی اشاره کرد که نواختن «حکومت» از جانب جریان سیاسی خاص امری مسبوق به سابقه و همیشگی است.
کما اینکه سعید حجاریان نیز چندی قبل در یک گفت‌وگو عنوان کرده بود که بی‌اخلاقی‌ها در جامعه از «بالا»! تزریق می‌شود.
آنها همچنین صراحتاً از نبود دولت لیبرال در ایران ابراز تأسف می‌کنند، ولایت فقیه را «دیکتاتوری مؤمنین» می‌دانند، اسلام ناب محمدی را مانع پیشرفت معرفی می‌کنند، اعتقاد به پهن کردن خیمه در بیت رهبری برای نظارت بر ولی فقیه دارند، رهبری مطلوب را چند شاخه و «رهبری شورایی» معرفی می‌کنند، انواع پروژه‌های براندازی نظام و فتنه‌گری در پرونده آنها به چشم می‌خورد، مخالف حمایت از محور مقاومت هستند و...
بدیهیست که معتقدان به این تفکرات، حکومت را مادر آسیب‌های اجتماعی می‌دانند و اگر غیر از این بود جای تعجب وجود داشت.
مدت‌ها قبل از جلایی‌پور، احمد خرّم، وزیر راه دولت اصلاحات هم طی مصاحبه‌ای درباره مردم و حضورشان در انتخابات گفته بود: تجربه تلخ گذشته، اشتباه برخی از اصلاح طلبان در مورد جامعه ایرانی بود. برخی از اصلاح‌طلبان خیلی آکادمیک تصور می کردند، دیگر پوپولیسم و فریب دادن مردم اتفاق نمی افتد، که البته این تصور خامی بود!
احمد نقیب‌زاده، از استادان اصلاح‌طلب هم زمانی در یک مصاحبه با بیان اینکه هنوز می‌توان با توزیع پول رأی برخی را جمع کرد، گفته بود: «هر کاندیدایی می‌تواند با پول رأی بخرد. منظور من توده مردم است نه جامعه مدنی...مردم با وجود درک سیاسی نمی‌توانند متشکّل عمل کنند»...
